Në kohën kur isha sa fëmija i këtij romani, dëshiroja ta bëja vetë gjithçka që është shkruar aty. Por më pas e kam harruar dhe tani jam plak. Nuk
kam as kohë, as fuqi për të ndërmarrë luftëra, apo të vete te kanibalët.Ndërkohë, unë po jua tregoj këtë foto sepse më i rëndësishëm për mua ka qenë momenti kur unë realisht dëshiroja të isha mbret dhe jo kohën kur kam shkruar bëmat e mbretit Matius. Mendoj gjithashtu se do të ishte më mirë të tregoja foto mbretërish, udhëtarësh apo edhe shkrimtarësh, në kohën kur ata ende nuk qenë rritur e as plakur, pasi të gjithë kanë përshtypjen se ata kanë qenë vazhdimisht inteligjentë dhe mbi të gjitha sikur s’kanë qenë kurrë të vegjël. Fëmijët mendojnë se ata nuk do bëheshin ndonjëherë ministra, udhëtarë ose shkrimtarë; kjo është e gabuar. Të rriturit nuk do të duhej ta lexonin librin tim, sepse aty ka kapituj të papërshtatshëm për ta dhe ata nuk do t’i kuptojnë e për këtë arsye do të
tallen. Por nëse ata duan ta lexojnë patjetër le ta provojnë. Pa dyshim që ne s’mund t’i ndalojmë të rriturit, sepse ata nuk na binden. E kush mund t’ua kthejë kokën atyre?
PËRRALLAT E GJAHTARIT
