Posted at 18:43h
Të njëjtën gjë bëri edhe kur zbriti, duke çarë mes njerëzve në mol, duke vrapuar andej këtej, duke shtyrë të tjerët nga
rruga, i veshur me uniformën e ndotur dhe i bërë qull në djersë. Emocionet përreth ishin aq të forta saqë askush nuk
ia vuri veshin. Thirri sa u ngjir. Vrapoi sa po i dhembte gjoksi. Pastaj, i dëshpëruar, hoqi dorë dhe u mbështet me duart mbi
gjunjë, turma nisi të rrallohej dhe ia zunë rastësisht sytë. Një siluetë e gjatë, që rrinte me valixhen e çantën te këmbët, me shpinë nga deti, me sytë nga atdheu i ri..